De kasteelheer en de vrouwe

De kasteelheer zorgde ervoor dat iedereen zijn werk deed. Hij was ook een soort rechter. Als er ruzie was maakte hij daar een eind aan. Hij kon mensen straffen als mensen iets verkeerd gedaan hadden.

De boeren hadden niet altijd zin om voor de kasteelheer te werken. Ze werkten liever op hun eigen boerderij. De heer moest ze soms dwingen om voor hem te werken. Wie niet deed wat de heer wilde, werd streng gestraft.

De vrouwe (vrouw van de kasteelheer) zorgde voor het huishouden. Ze deed het werk niet zelf, hier waren dienstmeisjes en koks voor. De vrouwe verzorgde de kleine kinderen. Ze leerde haar dochters voor het huishouden te zorgen. Als ze tijd had, zat ze te handwerken of ze ging mee op jacht.

Op de meeste kastelen was er het hele jaar door maar weinig voedsel, maar bij speciale gelegenheden (bijvoorbeeld als de koning kwam) was het hele kasteel in rep en roer. Iedereen liep met eten te sjouwen en te vloeken. De rentemeester controleerde of de voorraden graan niet beschimmeld waren en de wijn niet zuur was geworden. In de middeleeuwen wisten de mensen nog niet zoveel van voedsel conserveren daardoor bedierf alles heel snel.

Pas later kwamen ze erachter dat als je het vlees rookte en het daarna flink inzoutte het langere bewaard kon worden. Soms werd het vlees samen met vruchten in lagen in een ton gedaan zodat het vruchtensap in het vlees trok en er zo ook voor zorgde dat het langer houdbaar bleef. Elk kasteel moest over een eigen waterbron beschikken, zeker in geval van oorlog. Dit had alleen een nadeel, want als het de vijand lukte om bij de onderaardse waterbron te komen konden ze zo de hele stad vergiftigen.